Het Uitverkoren Volk tegen het antisemitisme

(een werk in uitvoering)

De Bijbelse en rabbinale opvattingen over een Uitverkoren Volk in het eeuwige verbond met God (“Eenheid”) hebben verschillende, elkaar niet uitsluitende, interpretaties:

• Als een volk gekozen om een moreel “licht onder de naties”(gens/gentes;  gentiles = niet-Joden) te zijn in een tijd toen afgoderij en het brengen van menselijke bloedoffers gebruikelijk was in alle omringende regio’s – en op plekken waar het tot op de dag van vandaag nog gebeurt. Het beste wat toen verwacht kon worden van de volkeren, net als nu, was het leven volgens de Zeven Wetten die Noach na de Zondvloed gegeven werden.
• Als een volk dat smeekte om de hemel te openen en de komst van de Messias (“de gezalfde”) aan Israël en alle volkeren aan te kondigen door de concentratie en het verkondigen van morele en spirituele kwaliteiten en door getuigenis van God’s aanwezigheid onder ons – “Want Mijn Huis zal een gebedshuis voor alle Volkeren zijn” <Isaiah 56:7>
• Als een volk gekozen om andere te dienen door de bevestiging en promotie van de Universele Moraal, zoals aan Israël gegeven met de 10 en de rest van de wereld met de Zeven Geboden. Dit is meer een verantwoordelijkheid dan een voorrecht.

Op het hoogste niveau vereist deze verantwoordelijkheid een nooit eindigende strijd vóór het Goede en tegen het Slechte, waarbij het laatste het moreel Relativisme als een deugd waarmerkt – een relativisme dat leidt tot allesomvattende theorieën voor de onderwerping van de mensheid, niet slechts over geest en lichaam, maar over de ziel ervan.

Aldus is het uitverkoren zijn, zowel in geestelijke als praktische zin, het tegenovergestelde van superioriteit. Het is een oproep om te dienen. Niettemin is het gedurende duizenden jaren door antisemieten gebruikt als een aanklacht tegen het Joodse Volk (ook sommige Joden gebruikten het tegen zichzelf en hun Opdracht).

De Heilige Schrift legt de nadruk op de deugden en uniciteit van het enige en specifiek gekozen volk voor een wereld die totaal gericht was op afgoderij. De zegeningen en vloeken in de Bijbel drukken zwaar op het Volk om te vechten tegen de afgoderij, zowel in eigen kring als naar buiten.

Maar hoe mooi is het in de Heilige Schrift te lezen hoe God Zijn Uitverkoren Volk kiest voor diezelfde niet eindigende opdracht in een wereld die nu zegt zeer Godvrezend te zijn, terwijl andere volkeren hun eigen uitverkorenheid bevestigen.

Duivelse afgoderij komt nog steeds veel voor –onze oproep kan niet dwingender zijn in deze tijd van globalisering. In feite, en in tegenstelling tot wat algemeen bekend is, moet antisemitisme tegengegaan worden door de bevestiging van het Uitverkoren zijn, niet door ontkenning of bagatellisering. Laat het sluimerende beest niet zowel de Joden als de niet-Joden in slaap sussen.

Een passende parabel is nuttig om het begrip van de verheven betekenis van het Uitverkoren zijn in deze tijd duidelijk te maken. Een leraar deelt in de klas opvoedkundige opdrachten uit. Aan iedere leerling wordt gevraagd om zijn stelling op te schrijven en het aan de klasgenoten uit te delen. Aan één leerling wordt gevraagd het onderwerp “universele gedragsregels” te behandelen. Maakt dat hem/haar superieur aan de anderen in de klas ? Nee!   Is dat het lievelingetje van de meester ? Nee, zeker niet ! In feite heeft die leerling zelfs getracht onder de opdracht uit te komen ! Moet die leerling zelf moreel hoogstaand zijn om zijn stelling in de klas te verdedigen ? Nogmaals, nee !  Is die leerling speciaal ?  Ja, maar alleen in die zin dat hij/zij een speciale opdracht heeft, zoals alle andere kinderen ook hebben, om een taak te doen waar de klas iets aan heeft.

Vandaar dat de oude Joodse grap “waarom kunt U niet voor een tijdje iemand anders nemen?” flauwekul is; ieder heeft een eigen taak. God geeft Jonas geen uitweg.

Moet een willekeurig volk uitgezonderd worden als zondebok omdat het een speciale opdracht heeft ? Moeten de Verenigde Staten aangevallen worden omdat het zichzelf de taak heeft opgelegd (de opdracht heeft) op de bres te staan voor Vrijheid ? En Frankrijk voor de promotie van Cultuur zoals zij dat ziet ? Zo niet, waarom de Joden dan wel?  En waarom vanwege haar Uitverkorenheid ?

Toch blijven antisemieten hun afkeer koesteren op grond van het feit dat er slechts 1 Uitverkoren Volk is. Het beste dat van hen gezegd kan worden is dat ze zich niet realiseren dat ze duivelse krachten oproepen die ook hen uiteindelijk zal onderdrukken. Laat ze naar Jeruzalem kijken voor hun persoonlijke en gemeenschappelijke rust. En laten de Joden zich de gedachte eigen maken dat de strijd tegen het antisemitisme niet alleen voor hen geldt maar voor de hele mensheid.

Om het Volk van Israël een hogere morele standaard op te leggen omdat “jullie zeggen toch dat je geacht wordt beter te zijn” is erg kort door de bocht. Om anders te zijn moet dat allereerst samengaan met de realisering dat hier en nu, in deze wereld, niet in de volgende, de belangrijkste kwestie niet Moraliteit versus Immoraliteit is, maar een totaal ander voorbeeld, die van Universele Moraliteit t.o.v. Moreel Relativisme, waarbij de laatste claimt dat het doel de middelen heiligt. Dit is een strijd tegen de huidige manifestaties van bloeddorstige afgoderij, die vermomd kan zijn als Superras of Super Jihad.

Het is 5 minuten voor twaalf en onze generatie mag niet “even lunchen zijn” zoals dat ten tijde van onze ouders gebeurde (zie het artikel: God and the Shoah). Of, vandaag, zo druk bezig zijn met het smerige badwater dat we het kind in de badkamer vergeten waar toevallig ook een aantal ratten zijn

“Hij was (hu haya), Hij is (hu hoveh), Hij zal zijn (hu yihiye)..” [Adon Olam, liturgisch gebed] en Hij zal zorgen dat het zo wordt (yehaveh). Wat zo te worden ? Verenigd te worden !

Want op die dag, zal God Een zijn en zijn naam zal Een zijn [Zechariah 14:9, deel van het dagelijkse Aleinu gebed]